Nakon Podgorice, poetsko – muzički performans ANTIKABARE “DŽENTLMEN” čiji koproducenti su Kulturno – informativni centar „Budo Tomović“ i Kulturni centar Bar biće premijerno izveden i na Ljetnjoj sceni Starog Bara u četvrtak, 7.jula, sa početkom u 21h.

Riječ je o posebnoj i rijetko viđenoj formi koja je naišla na veoma pozitivne reakcije podgoričke publike koja je sa velikom pažnjom pratila performans do samog kraja. Sjajan spoj muzike, recitacije i poezije upotpunjen zvucima klavira dominantno ostavlja utisak autentične i nesvakidašnje scenske forme i pozorišnog izraza koji nikog ne ostavlja ravnodušnim.

Režiju i poeziju potpisuje pisac i dramaturg Obrad Nenezić, uloga je povjerena glumcu Jovanu Daboviću, a kompozitor i izvođač je Slobodanka Bobana Dabović Đurić. Kostime je radila Vera Šoškić, a scenografiju Darko Musić.

“Ako danas kabare poznajemo kao žanr koji želi da zabavi publiku, onda je antikabare “Džentlmen” sušta suprotnost tome. Možda najbliža namjera antikabarea je u počecima kabarea kad se razvio kao alternativni pravac da bukvalno sačuva poetiku, a samim tim i publiku, od pozorišnog vatrometa koji se događao još od stidne pa nadobudne pojave avangarde, koja je poput poplave nosila sve pred sobom, pa i one svoje potporne stubove, bez kojih je bila obesmišljena, a to su poetika i publika. Sačuvati poetiku i publiku je i naš cilj. Pogotovo danas kad nas podsredstvom masovnih medija i društvenih mreža ubjeđuju da smo na rubu apokalipse, čas one apsurdne da ćemo umrijeti od dosade i nekreativnosti, a potom one sramotne da se i dalje ubijaju djeca zarad osvajanja teritorija ili opstanka neke, svakako, prolazne vlasti.

U svakom slučaju ni jedno ni drugo nije tačno, ali je komično i još gore tragično, jer ljudi umiru, a umjetnost će preživjeti. Antikabare “Džentlmen” nije stvoren da se nameće. Neće riješiti nijedan veliki problem, kako u geopolitici i društvu, tako ni autorima, ali je priuštio nezaboravan proces – mjesece i mjesece neprestanog rada na poeziji i muzici, za koje su vrijeme autori shvatili da ne samo da postoji prostor za čistu poetiku, već da taj prostor nikad nije bio ni upitan, jer taj prostor je sam čovjek, a kad, koliko i hoće li uopšte zakoračiti u tu svoju bezgraničnost to je na njemu samom.

Antikabare “Džentlmen” ima svoju dramsku formu i strukturu, ali ona je sekundarna u odnosu na impresiju koju izaziva spoj poezije i muzike. Muzike, koja opet, prati poeziju i umjesto da je kroti, ona joj daje slobodu koja je ograničena jedino vremenskim izvođenjem, ali ostaje kao utisak, ili otisak poput tetovaže u gledaočevoj percepciji i recepciji. Tetovaže koja se ne briše. Koja nije modni detalj. Ni broj. Ni pripadnost… Već određenost i trajanje. Što je svrha svake umjetnosti.

“Džentlmen” se obraća jednoj, imaginarnoj ženi, koja je njegov “Crno-bijeli svijet”, “Neizdrž”, “Gospod, ali ne i Bog”… Njegov “Centar svijeta”, ali ne samo kao žena, već personifikacija života, sa svim njegovim vrlinama i manama, izazovima i nedaćama, radostima i ljepotama…. Odnosno, “Džentlmen” će nam interpretirati i ispjevati čitavu “Istoriju njihove bolesti” u kojoj je ljubav uzrok i posljedica za sve motive od kojih se živi i od kojih se, napokon, i umire.” pisac i dramaturg Obrad Nenezić